ਭਲਾ ਕਿੱਥੇ ਭੁੱਲਦੇ ਭੁਲਾਏ ਸੱਜਣ ।
ਝੱਲੇ ਦਿੱਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਸਾਏ ਸੱਜਣ ।
ਕਿਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਂਗ ਤਿੜਕ ਜਾਣ ਨਾ ,
ਸੀਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾਏ ਲਾਏ ਸੱਜਣ ।
ਰੱਬ ਤੋਂ ਰੋਜ਼ ਦੁਆਵਾਂ ਮੰਗ ਮੰਗ ਕੇ ,
ਤਾਂ ਮਸਾ ਹੀ ਸਨ ਇਹ ਪਾਏ ਸੱਜਣ ।
ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਮੋਸਮ ਬੜਾ ਸੁਹਾਵਣਾ ਸੀ ,
ਜਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਸੱਜਣ ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਖਾਬਾਂ ਦੇ ਮਹਿਲ ਸਜਾਏ ,
ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮੁੜ ਕਦੇ ਥਿਆਏ ਸੱਜਣ।
ਹਵਾ ਵਾਂਗ ਅੰਗ ਸੰਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾ ,
ਕਿੱਥੇ ਬਹਿ ਗਏ ਬਣ ਪਰਾਏ ਸੱਜਣ ।
ਸੱਤੀ ਅੱਜ ਵੀ ਕਦੇ ਇਕੱਲਾ ਬਹਿ ਕੇ ,
ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਓਹੀ ਛੁਪਾਏ ਸੱਜਣ ।
ਸੱਤੀ ਉਟਾਲਾਂ ਵਾਲਾ